Rozdział 45. Ona po prostu chce być pożądana!

„Bez względu na to, co twierdzi ta kobieta, tu wcale nie jest bezpiecznie.

Nie ma bezpiecznych miejsc, bezpiecznych prawd, bezpiecznych sekretów.”

~Tobias Eaton

– Synku, jak się czujesz? – spytałam, podając mu szklankę wody.

Wiadomość o wypadku Dracona zwaliła mnie z nóg. Miałam wrażenie, że wszystko waliło się po kolei. Najpierw przepowiednia, potem McGonagall a teraz to. Wiedziałam, że ktoś chce zniszczyć moją rodzinę, wiedziałam dlaczego, nie miałam jednak pojęcia, kto, a więc nie mogłam zrobić nic, by to powstrzymać. Mogłam jedynie patrzeć, jak wszystko, co kocham, rozpada się na małe kawałki.

– Lepiej – powiedział Draco, usiłując się podnieść, jednak od razu mu tego zabroniłam.

Nie wiedziałam dokładnie, co się stało ani kto stał za atakiem. Wiedziałam tylko, że istniało duże prawdopodobieństwo urazu kręgosłupa, a więc Draco musiał pozostać w pozycji leżącej, dopóki Uzdrowiciele nie uznają inaczej.

– Mamo, mam już dość tego leżenia – jęczał. – Chcę stąd wyjść, chcę złapać tego, kto to zrobił.

– Kogo, synku? Kogo chcesz złapać?

Rozdział 44. Ostatni taniec

Dzisiaj dedykacja wyjątkowo dla mojej wychowawczyni z liceum, której słowa zainspirowały mnie do napisania tego rozdziału :D teraz już wiecie, jak dawno temu to wszystko zaplanowałam i jak dawno temu to powinno być opublikowane, bo maturę pisałam w 2016 roku xd

– Uwielbiam, kiedy pierwszą rzeczą, którą widzę po przebudzeniu, jest twoja twarz – uśmiechnął się Jason, zakładając kosmyk moich włosów za ucho.

– Całe szczęście, że zdążyłam wstać wcześniej, żeby nałożyć makijaż – zaśmiałam się. – Gotowy na ostatnią lekcję walca? – spytałam, wstając z łóżka.

– To już dzisiaj? Myślałem, że mamy jeszcze kilka dni.

– Nie możemy mieć jeszcze kilku dni, bo bal jest jutro – spojrzałam na niego z zainteresowaniem. Przeważnie zdawał sobie sprawę z tego, jaki mamy dzień. – Wszystko w porządku?